Het is september 2019 en ik krijg op een gegeven moment een appje van mijn muziekmaat Jan.

Als je nog eens iets wilt schrijven dan zou je dat moeten doen over de “Hunebed Highway”. Deze weg, de N34, van Coevorden naar Zuidlaren pakken ze helemaal aan met op- en afritten enzovoort. Ook worden er van die Amerikaanse Interstate verkeersborden geplaatst.

Hier zou je een liedje over moeten maken zei Jan, want dit is ‘hot’ op het moment. Dat die verkeersborden hot waren had ik al vernomen. Voor de rest wist ik dat ze er bezig waren want dat zagen we wel als we een keer die kant op gingen, ook bij Borger bijvoorbeeld lag de grote kruising eruit.

Ik klom in de pen. Ik moest meteen denken aan vroeger toen we op de fiets naar de LTS in Emmen gingen. Al het verkeer kwam door de dorpjes waar we met de fiets ook door kwamen. Je kent ’t nu bijna niet weer. De nieuwe Hunebed Highway ontlast nu elk dorp die op de route ligt.

Toen het nummer op papier stond heb ik op advies van Jan, Martin Sterken (van de Stemmingmakers) benaderd. Martin is naast zanger ook producer en in bezit van een eigen studio. En dat laatste wist ik dus niet. Ik kende hem nog wel uit mijn tijd bij Bays en hij heeft met zijn collega’s diverse keren bij ons in Reutum opgetreden met orkest de Stemmingmakers. Vaak in combinatie met andere artiesten tijdens een piratenavond. Na een telefoongesprek waarbij allerlei anekdotes voorbijkwamen maakten we een afspraak voor de opname van Hunebed Highway. “Gert, kerel, wat is ’t toch een kleine wereld” waren de woorden toen ik de studio bij hem binnenstapte.  

In, ik denk, 5 takes stond het nummer erop, Hunebed Highway!