Ik was bezig met een tekst over mijn oude buurt, waar ik vroeger had gewoond. De Rozendael in Borger, wij woonden in het tweede straatje, het tweede blok, één na laatste huis, huisnummer 73. Het is allang niet meer zoals toen maar het leek mij een mooi idee om een liedje te maken over die tijd. In mijn ogen woonden er best veel mensen die wat bijzonders hadden of konden. Als klein jongetje keek ik daar op één of andere manier tegen op.

Toen ik bij mijn moeder thuis een paar schoenendozen met foto’s in de kast zag staan maakte dat mijn idee compleet. Een lied over vroeger samen met oude foto’s van vroeger! Van die zwart wit foto’s waar dan ook nog twee van die kleintjes bij aanzaten. Foto’s, van een voor ons nog onbezorgde tijd.

Bij iedere foto kwam er wel een herinneringen boven drijven. Steeds was het, och ja, kijk hier eens, moet je dit zien, och hier heb je Kobus ook nog, zulke foto’s… Mien buurt, mien stroat.