“Gert Warring, kom eens hier”, de toon waarop mijn vrouw Marika dit vroeg beloofde niet veel goeds…

Ze zwaaide de deur naar de schuur open en zei “dit kan toch ook wel anders?” Dat kon inderdaad wel, maar ik was er op mijn manier nog niet aan toe gekomen.

Het was een rommeltje in de schuur en dat zag ik zelf ook maar al te goed. Ik kan slecht dingen wegdoen want stel je voor dat je het hier of daar nog weer voor kunt gebruiken. Ik beloofde, voor de zoveelste keer, dat ik er wat aan zou gaan doen!

Maar ik moest eerst even iets noteren want ik kreeg opeens een idee, dat kwam mede door de woorden die ik mijn vader wel eens had horen zeggen: “a-j ruumte hebt he-j ok rommel”, en zo is het, Ruumte is Rommel.